Wegwuiven, niets aan de hand. ‘Nee hoor, het gaat prima, niks gebeurd’, zeggen we meestal na een onverwachte val of een andere schrik. Maar ons lichaam is in shock en ons zenuwstelsel is overladen geraakt.
Wikipedia omschrijft het begrip ‘trauma’ best goed. “Een psychisch trauma komt op wanneer de normale verwerking niet meer helpt en handelen niet meer lijkt te baten.” De normale verwerking, die is inderdaad cruciaal. Maar wat is normaal? En waar- om is het voor mensen zo lastig om een schokkende, plotselinge gebeurtenis van buitenaf te verwerken, op dusdanige manier dat we er later geen last van overhouden?